نرگس* - من و گل نرگس

نرم نرمک می رسد اینک بهار...

 

 

. . . وپلاک شماره پرواز بود

 

السلام علیک یا مولای یا ابا عبدالله

 

 

 

رازقی پرپر شد

   باغ در چله نشست

   تو به خاک افتادی

             کمر عشق شکست          

    ما نشستیم و تماشا کردیم

 

 

   

 

 سلام آقای مهربونم

وای که چقدر دلم برات تنگ شده بود

راستی آقا!

کنیز نمیخوای؟

 

 

یابن الحسن کجایی؟

آ‍قا!

من دلم خوشه به این گنبد فیروزه ای

خوب شد هست هاااا

وگه نه من دق میکردم

دلم که تنگ میشه

ساعتها بهش خیره میشم

بوی یار میده

..

.

.

دلم هوای اینجارو کرده

چون تنها جایی بود که تونستم داد بزنم!!!

فکر کنم صدامو یکی شنید...

 

فریب ما مخور اقا دروغ میگوییم

به جان حضرت زهرا دروغ میگوییم

چه ناله ای چه فراقی چه درد هجرانی

نیا نیا گل طاها دروغ میگوییم

تمام چشم براهی و انتظار و فراق

و ندبه های فرج را دروغ میگوییم

دلی که مامن دنیاست جای مولا نیست

اسیر شهوت دنیا دروغ میگوییم

زبان سخن ز تو گوید ولی برای مقام

به پیش چشم خدا هم دروغ میگوییم

کدام ناله غربت کدام درد فراق

قسم به ام ابیها دروغ میگوییم

خلاصه ای گل نرگس کسی به فکر تو نیست

و ما به وسعت دریا دروغ میگوییم

مرا ببخش عزیزم که باز میگویم

نیا نیا گل طاها دروغ میگوییم

.

.

.

سلام آقا!

 

 

 

قاصدک! هان، چه خبر آوردی؟
از کجا، وز که خبر آوردی؟
خوش‌خبر باشی، اما، اما
گرد بام و در من
بی‌ثمر می‌گردی
انتظار خبری نیست مرا
نه ز یاری، نه ز دیار و دیاری، باری
برو آن‌جا که بود چشمی و گوشی با کس
برو آن‌جا که ترا منتظرند
قاصدک!
در دل من همه کورند و کرند
دست بردار از این در وطن خویش غریب
قاصدک تجربه‌های همه تلخ
با دلم می‌گوید
که دروغی تو، دروغ
که فریبی تو، فریب
قاصدک! هان، ولی... آخر.... ای وای!
راستی آیا رفتی با باد؟
با تو‌ام ، آی! کجا رفتی؟ آی...!
راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟
مانده خاکستر گرمی جایی؟
در اجاقی -طمع شعله نمی‌بندم- خردک شرری هست هنوز؟
قاصدک!
ابرهای همه عالم شب و روز
در دل‌ام می گریند..."

مهدی اخوان ثالث (م.امید)

سکوت نه از بی صداییست

نفس هست و حرف هم

ناگفته ها و گفته شده ها

شنیده ها و نشنیده ها

سکوت از نبودن بغض نیست

 از بی دردی نیست

سکوت از عادت نیست

از روزمرگی و فراموش شدگی

 از خواب و رخوت و بی حوصلگی. از دلتنگی

سکوت از فریادهای در گلو مانده است و نعره هایی که هیچ وقت شنیده نشد

همه چیز هست و گوشی نیست برای شنیدن

جز سکوتی که گاه و بیگاه همدم فریادهایی است که بی خبر و ناخواسته از روزهایی دور میاید

از دلتنگیهایی که فراموش شده. از خیانتهایی که به روزگار شده

نه انگار.... باز هم حرفی نیست

 

 

داشتم فکر میکردم..؛اگر با دیگرانش بود میلی...چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟

 که همون موقع دوستم ازم پرسید.. به چی فکر میکنی؟

 حالا شما بگین من چطوری به انگلیسی میتونستم بگم به چی فکر میکنم؟؟!!

 همون موقع به نظرم اومد که بگم.. به یه پنجره ی باز رو به دریا.. 

 

 

 

قایقی خواهم ساخت ...

 

کوچه پس کوچه های دلم...

 

 

غروب نرگس...

سلام آقا جونم

میتونم  یکم باهات درد و دل کنم

نمیدونم چرا هر وقت اسم درد و دل میاد

بغض گلومو میگیره

نمیزاره چیزی بنویسم

میگم آقا!

تازگیا خیلی نمک میپاشن رو دلم

الهی فدای دلت بشم آقای مهربونم

یکی میگفت:

منتظر نباش

گل نرگست نمیاد...

میگم آقا جونم

چقدر باید سکوت کرد

دلم داره آتیش میگیره

من که میدونم میای

بزار هر چی میخوان بگن

باشه قبول !

به من سر نمیزنی؟

قبول!

با اینکه رسمش نیست!

ولی نرگس فدای فراغت بشه!

آقا جونم

چه خبر از دلت.....

الهی فدای دلت بشم

یه وقت نشینی از دستم گریه کنی...

فدای دل عمه ایت بشم آقا جونم!

آخ گفتم عمه!

بی بی دستم دامان بلندت....

چطور منتظر عطر نرگس نباشم؟

میگه من از خورشید دلم خون تره؟!؟!

که هم با خون دل میاد

هم با خون دل میره!

راستی شنیدی؟

میگن داره عید میاد!

دیدی !

اینقد شمردم روزارو

تک تک جمعه هارو

که یه ساله دیگه هم داره تموم میشه...

بهار اومد

یه بهار دیگه...

یه جایی خوندم نوشته بود

بهار دلها اومد!

راستی واقعا پاییزدل من

با اومدن این بهار

بهار میشه؟

یک سال دیگر همراه با عشق!

همراه با عشق!

ع ش ق

 

 

بازم بارون...

 

 

 

 

 

راستی آخرین باری که حسابی زیربارون خیس شدی

کی بود؟

 

 

 

در چشمان مشکی من

شعله ها یخ بسته است

در استخوانم

زمستان هنوز مهمان

تو ای بهار

چی زود

و یا چی دیر آمده ای

بیا، بیا که

دست به شعله و

لب به شراب و

دل به شقایق

می دهم، بیا

بیا که سفره ام

پر از شین های دنیاست، اما

 هفتسین تورا نکرده ام پیدا

تو ای بهار بیا

تو ای بهار بیا

 

کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ...

 

 

باد میرفت به سر وقت چنار

من به زاری طلب باد فنا میکردم

باد گفتا چه نشستی که عنایت آنجاست

گفتمش باد برو من همه جایم اینجاست

گفت هان! گیسوی آن سرو بلند

یا لب لعل گل سرخ هزار

همه اینجاست همه پیش تو اند؟

گفتم اش

آن همه هم پیش من اند و

همه هم پیش تو اند و

همه هم پیش چنار

تو طلب باد فنا...

تو طلب باد فنا...

مجنون لیلی

 

 

 

هزاران بار منعش کردم از عشق

 

                           مگر برگشت از راه خطا دل

 

نشد یک لحظه ازیادت جدا دل

 

                 زهی دل آفرین دل مرحبا دل

 

 

 

چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهایی است