بردنمون ... اما وقت اومدن

دنبال حكمت اين رفتن مي گشتم

پرسيدم

از دلم

چه گفت ؟

يكبارگفت

اين سفر دستي بود

از آفتاب

ميان ظلمتت

تا بگويدت كه هاي شب سياه ظلمت

اين ره كه تو مي روي به ...

گفتم چشم

بار ديگر نهيبم زد

تو لايق شب دهم

نبودي

چه برسد به شب يازدهم ...

باز گفتم چشم

ديگر بار نگاهم كرد و كمي رقيق گفت

تو فقط حمال بودي

گفتم چطور

گفت آن مهر شكسته را يادت هست

چطور بردي حرم و بازگرداندي سر جايش

گفتم آري

گفت ما او را طلبيده بوديم

تو فقط حمال او بودي

گفتم چشم

گفت باورت نمي شود كه سنگها را هم مي طلبيم به زيارت

نگاهش كردم

گفت يادت نيست آن باري را كه آنجا

از دستي به دستي دادي و كلي غر زدي ميان اين حمالي

گفتم آري

گفت حمال خوبي هم نيستي ...

گفتم چشم

باز نگاهم كرد

و من باز تشنه ي حكمت اين ننوشتن

گفت شايد مي خواستم شبي روضه ي شب دهم و يازدهم را بخواني كه

همه

رفته اند ...

همه از دور آل الله پراكنده شده اند

پراكنده تر از قبل

پراكنده تر از نبودنشان ... باز گفتم چشم

گفت سير نشدي ؟

نگاهش كردم

گفت باشد

باز مي گويم

شب دهم را نمي توان نوشت بدون شب يازدهم

اصلا شب يازدهم هميشه با شب دهم است

تو نمي تواني جدايشان كني

اين دو شب هميشه با همند

روضه ي شب دهم و يازدهم

يكي است

نگاهش كردم

نگاهم را خواند

او روضه ي مرا مي خواند

نه من روضه ي او را

گفت نفهميدي شب دهم و يازدهم را شبي است به وسعت عالم

اري اري

هركجا برويم آخر سر از شب قدر درمي آوريم

شب قدري از ازل تا ابد

همه عالم را فراگرفته

همين شب قدري كه

ميان شب دهم هست و يازدهم

و چه شبي است اين شب قدر

و ما ادرئك ما ليله القدر

امشب خيلي روضه طول مي كشه

از همين اولهاي روضه بگم

امشب هروقت خسته شدي يه ياعلي بگو و برو

تموم نميشه

هرچي بخوري تموم نميشه

شايد من و تو سير بشيم

اما روضه اي اين شب تموم نميشه

روضه ي شب دهم و يازدهم تموم نشدنيه

يكشنبه صبح آمدم

مي دانم اين من نبودم كه رفته بودم و ...

بردنمان و آوردنمان و ...

نشد كه شب دهم بنويسم براي شب دهم

و شب يازدهم براي شب يازدهم

اما

سيد محسن عزيز

انار سرخ گرامي

نماز را مي توان قضا كرد

شب سوم آقا نوشتم و امشب كه شب چهارم هست

...

به نام ليلي

شب دهم

شب يازدهم

شب دوازدهم

شب سيزدهم

...

امشب شب سوم آقاست

فرمود سه شب و سه روز بدن بي كفن آقا و شهدا

روي ريگ بيابون زير آفتاب سوزان بود

...

نه اصلا

انگار شب دهم براي ما غريبه ها

پايان سفر كاروانه

يه جورايي ختم سفر ماست

صيغه ي بريدن

انگار يه دفعه همه مي برن

همه يه دفعه ساكت مي شوند

نمي دونم

ياد اون شبي مي افتم كه به بچه ها مي گفتم بچه ها

حيف نيست فردا مي خواهيد برگرديد تهران

اينهمه عمر قسمت خيلي ها نشده بيان ...

حالا شما اومدين دارين فرار مي كنيد ...

همه ساكت بودند

خفه مرگ شده بودند

سزار مي بيني

اين هم يه جور ساكت شدنه

سكوت هم مثل همه مظاهر عالم هزار جلوه داره

و هر جلوه اي براي اهلش تجلي مي كنه

بگذريم

يادم نرفته

روضه ي شب دهم مانده و شب يازدهم

به هزار هزار حكمت نفهميده

نشد بنويسم

ما نرفتيم

ما رو بردن

آوردن

حالا مي گم چرا

اما مي خواهم قبلش بگم

همه اينها كه مي نويسم روضه هست ها

بماند ...

باورم نمي شد برم

هر سال محرم يه طوري مي شد

اما امسال

مرا مرگ فراگرفته بود

ميت شده بودم

شما نمي دانيد

به قول يه بنده ي خدا

ما كه خودمان مي دانيم چه كاره ايم حالا گيرم همه عالم چيز ديگري بگويد

فرقي نمي كند ...

باز بگذريم

به قول سزار دارم بيشتر روضه ي خودم رو مي خونم

حالا مي گم

آروم آروم

سلام

فرا رسيدن ايام سوگواري سالار شهيدان آقا امام حسين عليه السلام رو به شما تسليت عرض مي كنم .

موفق باشي .

چه سان گذشت به عباس چونكه مي دانست

كه تشنگان حرم دل بدست او بستند

ياعباس

جزيره به روزه