سکوت نه از بي صداييست

سکوت از عادت نيست

از روزمرگي و فراموش شدگي.

از خواب و رخوت و بي حوصلگي.

از دلتنگي.

سکوت از فريادهاي در گلو مانده است

و نعره هايي که هيچ وقت شنيده نشد.

گوشي نيست براي شنيدن.

جز سکوتي که گاه و بيگاه همدم

فريادهايي است

که بي خبر و ناخواسته

از روزهايي دور ميايد

از دلتنگيهايي که فراموش شده.

از خيانتهايي که به روزگار شده

نه انگار.... باز هم حرفي نيست.

هيچ وقت نخواسته ام جاي فرشته اي باشم

که تاريخ را مينويسد.
روزهاي تکراري، داستانهاي تکراري، سرنوشتهاي تکراري .
بيچاره فرشته ...
روز آخر، تمام يادداشتهاي او ، کوچکترين نقطه عالم را هم پر نخواهد کرد.

- وقتي اميد در بهشت نيست، پس براي زمين معجزه است.

و من هنوز با «اميد» زنده ام.

گوش كن شايد صداي گريه ام رو بشنوي....
نمي دونم چي بنويسم كه.... چون عادت كردم به سكوت كه رفيق تنهايي هام شده

به زلالي آب...

چشم وقتي زيباست که پر از اشک شود..اشک وقتي زيباست که براي عشق باشد .عشق وقتي زيباست که براي معشوق باشد!!

مادر

تاشقايق هست

زندگي بايد كرد

مال تو خدا....

سلام...

سلام ....

يكي از جمعه ها جان خواهد آمد

به درد عشق درمان خواهد آمد...